به گزارش پایگاه خبری ورزش برخط؛ استقلال طی 10 سال گذشته تنها یک قهرمانی در فصل 1401-1400 تحت مدیریت مصطفی آجرلو و سرمربیگری فرهاد مجیدی به دست آورد که البته همین قهرمانی هم کم هزینه برای آبی‌پوشان پایتخت نداشت.

در این سال به شکل عجیب و غیر قابل باوری قرارداد بازیکنان استقلال افزایش یافت و هر چند در پایان فصل یک قهرمانی به دست آمد ولی چند صد میلیارد بدهی به جا ماند و شاید یکی از دلایل جدایی مجیدی در پایان فصل و همین‌طور برکناری آجرلو همین مسئله بود.

اگر کمی به عقب‌تر برگردیم، به‌خصوص در دو دولت حسن روحانی شاهد درگیری‌های مداوم هواداران استقلال با وزرای وقت ورزش بخصوص مسعود سلطانی‌فر بودیم و او همواره از سوی استقلالی‌ها متهم به حمایت از پرسپولیس (پرسپولیسی بودن) می‌شد. در همین سال‌ها پرسپولیس 5 دوره پی‌درپی قهرمان لیگ برتر شد و به‌جز یک بار قهرمانی در جام حذفی، تقریبا دست استقلال در این سال‌ها از همه جام‌های داخلی و خارجی کوتاه ماند.

در همه این سال‌ها هواداران استقلال سلطانی‌فر و دولت روحانی را به حمایت آشکار و نهان از پرسپولیس متهم می‌کردند و البته برخی رفتارهای این مدیر در انتخاب مدیران و حتی سرمربیان دو باشگاه و البته مدیرانی چون آذری جهرمی در این مسئله دخیل بود.

با پایان دولت روحانی و روی کار آمدن دولت شهید رئیسی و هیمن‌طور حضور مصطفی آجرلو در راس باشگاه استقلال که با یک قهرمانی همراه بود، استقلالی‌ها تقریبا به این یقین رسیدند که با پایان حمایت‌های دولت قبل به زعم خود، دیگر پرسپولیس رنگ موفقیت را نمی‌بیند اما در دو فصل اخیر هم این سرخ‌پوشان بودند که جام قهرمانی را بالای سر بردند.

البته این همه ماجرا نبود و در روزهایی که استقلال و پرسپولیس پس از طی راهی حدود 30 ساله، سال گذشته از طریق بازار بورس قرار شد به بخش خصوصی (خصولتی) واگذار شوند یک بار دیگر درگیری شدیدی بین استقلالی‌ها و پرسپولیسی‌ها برای این‌ که به چه نهاد یا شرکتی واگذار شوند درگیری‌هایی به‌وجود آمد و در نهایت 85 درصد سهام پرسپولیس به یک هلدینگ بانکی متشکل از 6 بانک شهر، تجارت، ملت، صادرات، رفاه کارگران و اقتصاد نوین واگذار شد و 5 درصد سهام در اختیار وزارت ورزش و جوانان باقی ماند و 10 درصد هم به اشخاص حقیقی رسید. از سوی دیگر 85 درصد سهام استقلال هم به شرکت صنایع پتروشیمی خلیج فارس رسید. 5 درصد در اختیار وزارت ورزش و جوانان ماند و مابقی سهام هم به اشخاص حقیقی تعلق گرفت.

با این اتفاق استقلالی‌ها سرمست از این بودند که یک شرکت پولدار و متمول پشت تیم‌شان قرار گرفته و دیگر دوران ناکامی به پایان رسیده و به راحتی می‌توانند مربیان و بازیکنان درجه یک را به خدمت بگیرند. اما خوشی آنها زیاد طول نکشید و درگیری‌های علی خطیر، مدیرعامل وقت با جواد نکونام، که به‌واسطه خاله‌زنک‌های اطراف‌شان شکل گرفته بود، قهرمانی فصل قبل را از چنگ آبی‌ها درآورد و به رقیب تقدیم کرد.

با این‌که به‌‌نظر می‌رسید هلدینگ خلیج فارس در دعوای بین خطیر و نکونام رفتار معقول‌تری داشته باشد اما آنها تمام قد پشت سرمربی خود قرار گرفته و خطیر را برکنار کردند و در کمال تعجب فرشید سمیعی را به‌عنوان مدیرعامل جدید استقلال برگزیدند، فردی که در افزایش قراردادها در زمان آجرلو نقش به‌سزا و عمده‌ای داشت.

درگیری‌های نکونام و سمیعی و البته هلدینگ خلیج فارس هم از فصل نقل و انتقالات آغاز شد جایی که مدیران استقلال بدون هماهنگی با سرمربی خود دو بازیکن بوسنیایی جذب و از جذب برخی نفرات مدنظر نکونام خودداری کردند. همین عوامل سبب شد استقلال فصل را با تنش و درگیری آغاز کند و حالا که مجموعا تنها 7 بازی آبی‌ها در لیگ و لیگ نخبگان آسیا سپری شده، استقلالی‌ها سه باخت عجیب را تجربه کنند و جواد نکونام هم عطای کار را به لقایش ببخشد.

به‌نظر می‌رسد استقلال اکنون از چاله وزارت ورزش به چاه هلدینگ خلیج فارس افتاده و متاسفانه مدیرانی به‌شدت ضعیف‌تر از دوران سلطانی‌فر هدایت این باشگاه را  در دست گرفته‌اند که اصلا برای‌شان هوادار و دغدغه‌هایشان اهمیت ندارد و ترجیح می‌دهند فقط به اطرافیان خود رسیدگی کنند.

در این‌که نکونام در طول‌های سال‌های گذشته ثابت کرده تعامل پذیر نیست شکی نیست اما قطعا در درگیری‌های او با سمیعی و شهریاری نمی‌توان به مدیران استقلال حق داد و باید گفت آنها برای زمین زدن نکونام نه تنها در فصل نقل و انتقالات عملکرد خوبی نداشتند بلکه در این چند هفته هم با رفتارهایشان درخصوص پرداخت‌های بازیکنان، رعایت نکردن سقف قراردادها، فسخ و تمدید قرارداد برخی بازیکنان و حتی مربیان، ایجاد اختلاف بین عوامل باشگاه و ... کاری کردند که استقلال در حاشیه غرق شده و در لیگ از همین حالا شانس قهرمانی را از دست بدهد و با شکست مقابل السد قطر اوضاعش در لیگ نخبگان آسیا هم بهم بریزد.

نویسنده: مهران کوچکسرایی